Drive Abroad: A Global Comparison of Road Rules

جهان پر از ویژگی‌های مشترک و تفاوت‌های منحصر به فرد است که بر اساس تاریخ و تجربیات هر کشور ساخته شده‌اند. این تفاوت‌ها در قوانین ترافیکی نیز ظاهر می‌شوند که با ارزش‌ها و اولویت‌های هر فرهنگ مطابقت دارند. از محدودیت‌های سرعت تا قوانین کمربند ایمنی، هر کشور راه خود را برای حفظ ایمنی و نظم در جاده‌ها دارد.

چه در حال برنامه‌ریزی برای یک سفر جاده‌ای باشید و چه فقط کنجکاو درباره قوانین رانندگی در سراسر جهان، یادگیری درباره این تفاوت‌ها می‌تواند هم جالب و هم مفید باشد. این راهنما قوانین رانندگی بین‌المللی و آنچه که جاده‌های هر کشور را منحصر به فرد می‌کند، بررسی خواهد کرد.

بررسی مقررات ترافیکی اغلب به دلیل جزئیات طولانی آن می‌تواند احساس خستگی ایجاد کند. برای ساده‌سازی این فرآیند، می‌توانیم قوانین ترافیکی را به دسته‌های اساسی تقسیم کنیم:

سیستم‌های چراغ راهنمایی در تنظیم جریان ترافیک و اطمینان از ایمنی جاده‌ای بسیار مهم هستند. در حالی که اصول پایه چراغ‌های راهنمایی در سراسر کشورها یکسان است، ممکن است در طراحی و عملکرد این سیستم‌ها تفاوت‌هایی وجود داشته باشد.

به عنوان مثال، در آلمان، چراغ‌های راهنمایی اغلب شامل یک چراغ زرد چشمک‌زن قبل از تغییر به سبز هستند که به رانندگان هشدار می‌دهد برای حرکت آماده شوند. ژاپن گاهی از چراغ‌های سبز مایل به آبی به جای سبز معمولی استفاده می‌کند به دلیل برداشت‌های فرهنگی از رنگ. در ایالات متحده، برخی تقاطع‌ها دارای فلش‌های زرد چشمک‌زن اضافی برای نشان دادن یک چرخش چپ محافظت‌شده هستند. فرانسه ممکن است از یک سیستم منحصر به فرد استفاده کند که در آن چراغ‌های راهنمایی کوچک در سطح چشم در کنار جاده برای دید بهتر قرار دارند.

این تفاوت‌ها، از سیگنال‌های اضافی تا طرح‌های رنگی، نشان می‌دهند که چگونه هر کشور کنترل ترافیک را به نیازها و ترجیحات خاص خود تنظیم می‌کند.

در مورد سفرهای جاده‌ای، یکی از تفاوت‌های قابل توجه در سراسر کشورها، سمت جاده‌ای است که مردم در آن رانندگی می‌کنند. برخی کشورها، مانند ایالات متحده، در سمت راست جاده رانندگی می‌کنند، در حالی که دیگران، مانند بریتانیا، در سمت چپ رانندگی می‌کنند. جهت رانندگی تأثیر زیادی بر زیرساخت‌های جاده‌ای و طراحی وسایل نقلیه دارد و پیامدهایی فراتر از جریان ترافیک ساده دارد.

تفاوت‌های در جهت‌های سفر جاده‌ای به ویژه در مناطق مرزی مشهود است، جایی که رانندگان ممکن است نیاز به تطبیق با رانندگی در سمت مخالف جاده داشته باشند. تغییرات زیرساختی، مانند تابلوها و میدان‌ها، به تسهیل این انتقال با ارائه راهنمایی واضح و کاهش سردرگمی کمک می‌کنند.

برخی کشورها به افراد اجازه می‌دهند که از سنین پایین شروع به رانندگی کنند، در حالی که دیگران دارای الزامات سنی بالاتری هستند. در برخی موارد، الزامات سنی ممکن است به نوع وسیله نقلیه‌ای که رانده می‌شود نیز بستگی داشته باشد، مانند موتورسیکلت‌ها یا وسایل نقلیه تجاری.

حداقل سن رانندگی: در میان کشورهایی که کمترین سن قانونی رانندگی را دارند، کانادا و ایالات متحده قرار دارند، جایی که نوجوانان می‌توانند به محض ۱۴ یا ۱۵ سالگی، بسته به ایالت یا استان، مجوز یادگیری رانندگی دریافت کنند.

با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که رانندگان جدید در این سن کم محدودیت‌ها و شرایطی دارند، مانند رانندگی تحت نظارت و محدودیت در تعداد مسافران.

محدودیت برای سالمندان: در حالی که سن مشخصی که افراد باید رانندگی را متوقف کنند به طور جهانی تعریف نشده است، بسیاری از کشورها قوانین و مقررات خاصی را برای رسیدگی به مسائل احتمالی مربوط به پیری و رانندگی اجرا کرده‌اند.

برخی از محدودیت‌های رایج برای رانندگان سالمند شامل تمدید مکرر گواهینامه، آزمایش‌های بینایی اجباری و ارزیابی‌های پزشکی برای اطمینان از سلامت جسمی و شناختی است. این اقدامات به اطمینان از اینکه رانندگان سالمند قادر به رانندگی هستند و می‌توانند به ایمنی جاده کمک کنند، کمک می‌کند.

رانندگی تحت تأثیر الکل یا مواد مخدر یک جرم جدی است و می‌تواند عواقب شدیدی داشته باشد. در حالی که حد قانونی غلظت الکل در خون (BAC) در کشورهای مختلف متفاوت است، برخی کشورها سیاست تحمل صفر را اتخاذ کرده‌اند، به این معنی که هر مقدار قابل تشخیص الکل در جریان خون هنگام رانندگی به شدت ممنوع است.

کشورهایی مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی سیاست‌های تحمل صفر را اجرا کرده‌اند، جایی که هر مقدار الکل در جریان خون می‌تواند منجر به جریمه‌های سنگین، تعلیق گواهینامه و حتی زندان شود. این مقررات سخت‌گیرانه به منظور اطمینان از ایمنی جاده با حذف خطر رانندگی تحت تأثیر اجرا می‌شوند.

در بسیاری از کشورها، محدودیت‌های سرعت متفاوتی برای بزرگراه‌ها و شهرها وجود دارد. بزرگراه‌ها به دلیل استانداردهای طراحی بالاتر و تعامل کمتر با عابران پیاده و سایر کاربران جاده، معمولاً محدودیت‌های سرعت بالاتری دارند. مناطق شهری معمولاً محدودیت‌های سرعت کمتری دارند تا ایمنی عابران پیاده، دوچرخه‌سواران و سایر کاربران جاده‌ای آسیب‌پذیر را تضمین کنند.

کشورهایی با سریع‌ترین محدودیت‌های سرعت قانونی در بزرگراه‌ها شامل آلمان و بخش‌هایی از اتوبان هستند، جایی که در برخی از بخش‌ها محدودیت سرعت کلی وجود ندارد. در این مناطق، رانندگان می‌توانند به سرعت‌های بسیار بالا به صورت قانونی دست یابند.

قوانین کمربند ایمنی به منظور ارتقاء ایمنی جاده و کاهش احتمال آسیب‌های شدید در صورت برخورد طراحی شده‌اند. در حالی که استفاده از کمربند ایمنی به طور کلی در بیشتر کشورها تشویق یا توسط قانون الزامی است، برخی کشورها قوانین و اجرای سخت‌گیرانه‌تری دارند.

کشورهایی مانند استرالیا، کانادا و بریتانیا قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای کمربند ایمنی دارند که همه سرنشینان خودرو را ملزم به بستن کمربند ایمنی در تمام زمان‌ها می‌کند. این شامل سرنشینان جلو و عقب، بدون توجه به سن یا موقعیت نشستن در خودرو می‌شود.

بسیاری از کشورها همچنین قوانین و مقررات خاصی در مورد سیستم‌های مهار کودک دارند تا ایمنی بهینه برای کودکان و نوزادان در خودروها فراهم کنند. این قوانین معمولاً شامل الزامات سنی، قد و وزن برای تعیین سیستم مهار کودک مناسب برای کودک هستند.

استفاده از تلفن‌های همراه هنگام رانندگی به یک نگرانی عمده برای ایمنی جاده در سراسر جهان تبدیل شده است. بسیاری از کشورها قوانین و مقرراتی را برای رسیدگی به این مسئله و کاهش حواس‌پرتی‌های ناشی از استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی اجرا کرده‌اند.

برخی کشورها، مانند استرالیا و بریتانیا، قوانین سخت‌گیرانه‌ای را برای ممنوعیت دستگاه‌های تلفن همراه دستی هنگام رانندگی اجرا کرده‌اند، به جز برای عملکرد هندزفری. در این کشورها، رانندگان فقط در صورتی می‌توانند از تلفن‌های همراه خود استفاده کنند که از طریق بلوتوث یا فناوری هندزفری دیگر متصل باشند.

فرآیند دریافت گواهینامه رانندگی در کشورهای مختلف متفاوت است، زیرا هر حوزه قضایی دارای الزامات و روش‌های آزمون خاص خود است. به طور معمول، این فرآیند شامل ترکیبی از آزمون‌های کتبی، آزمون‌های عملی رانندگی و آزمون‌های بینایی برای ارزیابی دانش و مهارت‌های رانندگی یک داوطلب است.

در برخی کشورها، مانند ایالات متحده، این فرآیند ممکن است شامل دریافت مجوز یادگیری باشد که به افراد اجازه می‌دهد تحت شرایط خاصی رانندگی کنند، و پس از آن مجوز موقت قبل از دریافت گواهینامه کامل رانندگی. این سیستم صدور گواهینامه تدریجی به منظور اطمینان از کسب تجربه و توسعه مهارت‌های رانندگان جدید در طول زمان است.

دوچرخه‌ها به طور کلی در برابر تصادفات آسیب‌پذیرتر هستند و ویژگی‌های مانورپذیری متفاوتی نسبت به وسایل نقلیه بزرگتر دارند. بسیاری از کشورها دارای مقررات و قوانین خاصی برای اداره موتورسیکلت‌ها و سایر دوچرخه‌ها هستند.

این قوانین اغلب شامل الزامات برای گواهینامه‌های موتورسیکلت، تجهیزات موتورسیکلت و محدودیت‌های استفاده از موتورسیکلت در مناطق خاص یا تحت شرایط خاص است.

• به عنوان مثال، برخی کشورها ممکن است از رانندگان بخواهند که گواهینامه‌های جداگانه برای موتورسیکلت و رانندگی عادی داشته باشند. همچنین ممکن است مقرراتی در مورد سطح صدای موتورسیکلت، الزامات تجهیزات مانند آینه‌ها و چراغ‌های راهنما و محدودیت‌های تقسیم یا فیلتر کردن خطوط وجود داشته باشد.
• قوانین کلاه ایمنی موتورسیکلت برای محافظت از رانندگان و مسافران در برابر آسیب‌های سر در صورت برخورد یا تصادف اجرا می‌شود. کشورهایی با قوانین سختگیرانه کلاه ایمنی شامل هند، استرالیا و بسیاری از کشورهای اروپایی هستند که در آن‌ها کلاه ایمنی برای رانندگان و مسافران اجباری است.

رانندگان باید از حضور دوچرخه‌ها آگاه باشند و به آن‌ها فضای کافی و توجه لازم را در جاده بدهند.

انتشار وسایل نقلیه به آلودگی هوا کمک می‌کند و تأثیر قابل توجهی بر محیط زیست و سلامت عمومی دارد. برای رسیدگی به این مسئله، بسیاری از کشورها استانداردها و مقررات سختگیرانه‌ای برای کنترل و کاهش انتشار وسایل نقلیه اجرا کرده‌اند.

کشورهایی مانند بریتانیا، آلمان و ژاپن استانداردهای انتشار سختگیرانه‌ای دارند که نیازمند این است که وسایل نقلیه قبل از فروش یا استفاده قانونی، معیارهای خاصی از انتشار را رعایت کنند. این استانداردها اغلب شامل آزمایش‌های منظم انتشار و رعایت اجباری محدودیت‌های خاص انتشار می‌شوند.

هر قاره خانه کشورهای مختلفی است که قوانین جاده‌ای خاص خود را دارند، به ویژه در مورد مدارک مورد نیاز برای رانندگی. علاوه بر این، سازمان‌های منطقه‌ای مانند اتحادیه اروپا نقش مهمی در شکل‌دهی و هماهنگی این قوانین در میان کشورهای عضو ایفا می‌کنند.

اکنون که قوانین کلی جاده را پوشش داده‌ایم، ضروری است که در مورد هرگونه به‌روزرسانی یا تغییرات در این مقررات هنگام برنامه‌ریزی برای رانندگی در کشور دیگر مطلع باشید.

مدارک مورد نیاز می‌تواند بسته به کشور و شرکت اجاره‌دهنده متفاوت باشد، اما شما به گواهینامه رانندگی معتبر، مجوز رانندگی بین‌المللی (IDP)، کارت اعتباری، گذرنامه و اثبات بیمه نیاز خواهید داشت.

مجوز رانندگی بین‌المللی (IDP) اغلب هنگام رانندگی در خارج از کشور ضروری است، به ویژه در کشورهایی که گواهینامه‌های رانندگی خارجی را به رسمیت نمی‌شناسند. IDP تحت کنوانسیون‌های بین‌المللی که توسط سازمان ملل متحد ایجاد شده‌اند، به ویژه کنوانسیون پاریس ۱۹۲۶، کنوانسیون ژنو ۱۹۴۹ و کنوانسیون وین ۱۹۶۸ در مورد ترافیک جاده‌ای، اداره می‌شود. این معاهدات برای تسهیل سفرهای جاده‌ای بین‌المللی با استانداردسازی مجوزهای رانندگی طراحی شده‌اند.

IDP باید همراه با گواهینامه رانندگی داخلی معتبر شما باشد تا به عنوان معتبر شناخته شود. در حالی که برخی کشورها اجازه رانندگی با گواهینامه داخلی شما را می‌دهند، دیگران ممکن است برای رانندگی قانونی و اجاره خودرو به IDP نیاز داشته باشند.

بیمه خودرو هنگام رانندگی در هر کشوری بسیار مهم است و حفاظت مالی در برابر حوادث، سرقت و آسیب‌ها را فراهم می‌کند. بسیاری از کشورها از رانندگان می‌خواهند که حداقل بیمه مسئولیت پایه داشته باشند؛ با این حال، سطح پوشش می‌تواند به طور قابل توجهی از یک کشور به کشور دیگر متفاوت باشد.

پوشش خرابی نوعی پوشش است که در صورت بروز مشکلات مکانیکی یا سایر مشکلات در حین رانندگی به شما کمک می‌کند. خدمات خرابی می‌تواند به طور گسترده‌ای بر اساس کشور متفاوت باشد؛ بنابراین، پوشش اطمینان می‌دهد که در صورت نیاز به کمک دسترسی دارید.

کارت سبز یک گواهی بیمه بین‌المللی است که اثبات می‌کند شما حداقل پوشش بیمه‌ای لازم برای رانندگی در برخی کشورها را دارید. در حالی که بسیاری از کشورهای اروپایی سیاست‌های بیمه اتحادیه اروپا را به رسمیت می‌شناسند، کارت سبز ممکن است هنوز هنگام سفر به کشورهای خاص، به ویژه آنهایی که خارج از اتحادیه اروپا هستند، مانند آلبانی یا صربستان، ضروری باشد.

مسافرانی که قصد رانندگی در اروپا را دارند باید بررسی کنند که آیا بیمه خودرو آنها شامل پوشش برای رانندگی بین‌المللی می‌شود یا خیر. اگر اینطور باشد، بیمه‌گر شما ممکن است به طور خودکار کارت سبز را به درخواست شما ارائه دهد. توصیه می‌شود این سند را هنگام رانندگی در خارج از کشور همراه داشته باشید، زیرا می‌تواند از بروز مشکلات در مرزها جلوگیری کند و اطمینان حاصل کند که شما با الزامات بیمه محلی مطابقت دارید.

از زمان برگزیت، رانندگان بریتانیایی باید هنگام رانندگی در اروپا به مقررات جدید پایبند باشند. از ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۱، رانندگان بریتانیایی باید یک برچسب UK بر روی وسایل نقلیه خود هنگام سفر به خارج از بریتانیا نمایش دهند. این تغییر به این معناست که برچسب‌های قدیمی GB یا هر شناسه‌ای که پرچم اتحادیه اروپا را نشان می‌دهد دیگر معتبر نیستند.

مهم نیست به کجا سفر می‌کنید یا از کدام کشور بازدید می‌کنید، دریافت مجوز رانندگی بین‌المللی (IDP) بسیار مهم است. در حالی که قوانین رانندگی در خارج از کشور می‌تواند به طور قابل توجهی از یک کشور به کشور دیگر متفاوت باشد، داشتن IDP می‌تواند تجربه شما را ساده‌تر کند و اطمینان حاصل کند که با مقررات محلی مطابقت دارید.